Аппақ – Өмір, өкініш, қайғы (2016)

Жанымның ақ қарасын ақтарып көрейін сізге
Осы күнге дейін менің тыңдарманым білеме
Менің қолымның бір жанға жетпей жүргенін сеземе
Әлде көріп білеме мәселе менің көңілімде

Назарыңа ілінбеген көңіл жабырқаулы
Төзімі таусылған жүйкеден енді түк қалмады
Жүрегім қабылдағысы кеп тұр бір қаулы
Бір шешімін тауып сенен кеткісі келеді әрі

Адамға адам керек бірге өмір сүру үшін
Айуанға айналмасаң түсінсейші сөздің күшін
Менің жанымды түсінбесең түсінуге тырыс
Қалағым келеді бір сенімен отбасы дұрыс

Неге бәрі басында жақсы болып басталады
Бір бірін танып білген соң қылығын шығарады
Сосын ренжітіп көңілді аяусыз қалдырады 
Артынан кешіріммен қателесіп ақталады

Жыртықты қанша жамасаңда қалпына келмейді
Еріп кеткен мұзды орнына келтірсеңде мейлі
Соңында өкіну адамдық қасиетпа деймін
Бардың қадірін жоғалтқанда түсінума деймін

Мен сенен қанша кетсемде қайтып келе берем
Білесіңба неліктен өзімде түсінбей келем
Мүмкін маған қымбатсың бәлкім біреуге арзансың
Мен сенің құныңды білем сондықтан сен қымбатсың

Бұл жерде сен маған енді кедергі болып жатсың
Болашақтың қамын ойламайтын не деген жансың
Ақымақсың ба не әлде мені алдап жүрсің ба
Бұл сезімді ойыншық ретінде көріп тұрсың ба

Мен саған ескертемін ескермесең ескеріп жүр
Уақыт келіп жетсе қалады мұның бәрі құр
Жастық шақ мәнгі тұрмайды бәрі жақсы болмайды
Барында бағаламасаң өмір өкініш қайғы

Мені түсіне алмасаң тоқтатайық осы жерден 
Шапшаң ойларды тоқтатыпақылға салып көрейін
Білемін қиналамын тәбет тартпай әр нәрсеге
Бұл маған таныс жағдай сен мені естисің ба

Махаббатпа біздің арамызды жалғайтын
Бұл сезім болмаса біздер таныс болмайтын
Көшеден көріп қалсам өтіп артыңнан қарайтын
Осы менің қазіргі жағдайда армандайтын