Teraz choć tutaj Ciebie nie ma
Wiatr wieje w stronę minionych dni
Chwil, które były najważniejsze
Chwil, które niosły z sobą pogrom żydowskiej krwi
Zdradzony wśród tak wielu ludzi
Którzy bez wiary dalej szli
Skazany na cierpienia duszy
Jak osaczony samotny wilk

W Twoim oknie kraty nigdy już nie staną
Na Twoim grobie kwiaty zniesione przez niezłomnych
Pamięć to twarda skała, wśród naszej wspólnej wiary
Wiary, która przetrwała w nas po dzisiejsze czasy

Spandau jest wrogiem tej idei
Która głęboko siedzi w nas
To złe wspomnienie dla żołnierzy
Których przyjaciel skonał na tle więziennych ścian
teraz stoisz tuż przy armii
Która przywróci poprzedni ład
I krokiem dumnym pójdziesz z nami
By Rasa, Krew I Ziemia niezmienne mogły trwać

W Twoim oknie kraty nigdy już nie staną
Na Twoim grobie kwiaty zniesione przez niezłomnych
Pamięć to twarda skała, wśród naszej wspólnej wiary
Wiary, która przetrwała w nas po dzisiejsze czasy