Ноччу крык душы і цішыня
Крочу. Спіць пакутная зямля
Людзі замыкаюцца ў сабе
І самотныя ў журбе ў радзімай старане
Мне дазволь
Сцішыць боль

Веру, веру - у вяках цябе змагу я адшукаць
Веру, веру, веру я - ты навучыла так кахаць
Праз смугу стагоддзяў вобраз твой змяняўся столькі раз
Толькі ў сэрцы не пагас кожны міг, кожны крок, кожны час

Зноў я адчуваю твой пагляд
Помню шмат вякоў таму назад
З неба як ручай жывой вады
Праз хвіліны і гады ажыла ты назаўжды

Наўзвышынь
Не пакінь