Świat był piękniejszy tego lata
Było jakby ciszej, jakby spokojniej
I mimo, że była to tylko cisza przed burzą
Prawda wisiała wciąż gdzieś w powietrzu

Świat był piękniejszy tego lata
Mimo niespokojnych snów Europy
Będących jak czarne chmury nad jej licem
Więcej było człowieka w człowieku

I chociaż przeszło już tyle wichur
nawet największa z nich wszystkich
To miały one wciąż ten szlachetny posmak
Którego próżno szukać wśród
 [bad word] dzisiejszości

Świat był piękniejszy tego lata
O burzliwym zmierzchu złotej ery
I choć każdy nowy sztandar lepsze głosił czasy
Żadnemu nie warto było dawać wiary

Mimo, że ucichły wszystkie wiatry
Znów podniósł się wrzask pospólstwa
Ileż to krwi, ile łez na próżno wylanych
Za lichą wolność pozłacanej klatki?

Świat był piękniejszy tego lata
Lecz po lecie przyszła niespokojna jesień
po niej jeszcze straszliwsza od niej zima
Pytanie, czy przyjdzie po niej kolejna wiosna…?