“Карындаш”

“Кап” этпесеў угуп койчу мындай болгон окуя,
Чындык болбос калп нерседей жай айтылган акыя.
Когучкондор учуп журот бир айылда тыптынч,
Жан корунбойт тегеректе болуп турса чак туш.
Эшикке чыкты бир карындаш кызыл отук кийген,
Сулуу чырай келбетине ишенгенин билген.
Шаарды коздой сапар алды саркеч сумка асынган,
Кандай болот келечеги тагдырына таарынган.
Чимирилип ылдый тушот кызыл сары жалбырак,
Коздон агат жаш куюлуп кокурокко тамчылап.
Кабак буркоп кейип-кейип калаа коздой келатат,
Уйдон качып уруш менен эркиндикке баратат.
Оруп жургон жибек чачты белге таштап чачты,
“Озум тузом оз жашоомду!” – деп кыйкырып качты, -
“Мен тушунгон омур жарды издештирип табамын,
Озум деле сулуу кызмын жакканымды чабамын!”

Бул жашоодо баары болот капа болбо карындаш,
Туз узасан тез жетесин жоолук азды кайып каш.
Бактылуулукту энсейсин жолок болгон асыл таш,
Оозду чуйруп: - “Жебейм дейсин!” - суусап алды кашыкташ.
“Бул жашоого жеткен арман Кудай озу кечирсин,
Турмушунда озун карман ката сенден кетпесин!”
Деп айтчу эле сага энен кундо мээўди жегенде,
Сен укпадын аны деги: - “Билем, билем!” – дедин сен.

Титиреген эриндерин муздадыбы таштан,
“Суйом, суйом, суйом!” – дедин, сылаттырып чачтан.
Озун эле ысып турган кучагына жолодун,
“Куйом, куйом, куйом!” – дедиў. Куйуп кеттиў, кор болдун.
Титиреген эриндерин муздадыбы таштан,
“Суйом, суйом, суйом!” – дедин, сылаттырып чачтан.
Озун эле ысып турган кучагына жолодун,
“Куйом, куйом, куйом!” – дедиў. Куйуп кеттиў, кор болдун.

Сейил бакта эс алганда коруп калдым ал кызды,
Дарак суйоп жалгызданып, кокту тиктеп жалынды.
Козун тузун кошо жууду оксуп-оксуп ыйлаган,
“Не болду?” – деп сурангандан тилим барбай кармалган.
Ыйдын ачуу добушуна денем бою кысылып,
Не дээримди билбей калдым созум тилге кыпчылып.
Оюм кетти жаман жакка. “Ташталдымбы бечара?!”
Оюнчуктай оюн болдун булгандынбы таптаза.
Алдандынбы таттуу созго бир максатты коздогон,
Суйуун куйуу болуп кетти капилеттен кутпогон.
Озун назик, ишенчээксин! Не коздойсун бул жолду,
Акыл келет тайгаланып ыйлап бїтїп бирге олду.
Не кыл дейсин азыр турмуш бїт жагынан бузулган,
Арам нерсе мода болуп, жаман жолго алпарган.
Тошту ачып суктандырып, чакырасын шайтанды,
Жакын келип денен менен, озун баштап жаманды.
О шайтанын качып! Чапташтырган эй заман,
Сен жактырган нерселерди териштирсен бут жалган.
Сактап жургун женил болбой кыздыгынды намысты,
Кол тийгизбе ойноктобой сылаттырып чачынды.
Сен создорду туура тушун эрке боюн актабайм,
Менде да бар карышдашым ага жаман каалабайм.

Бул жашоодо баары болот капа болбо карындаш,
Туз узасан тез жетесин жоолук азды кайып каш.
Бактылуулукту энсейсин жолок болгон асыл таш,
Оозду чуйруп: - “Жебейм дейсин!” - суусап алды кашыкташ.
“Бул жашоого жеткен арман Кудай озу кечирсин,
Турмушунда озун карман ката сенден кетпесин!”
Деп айтчу эле сага энен кундо мээўди жегенде,
Сен укпадын аны деги: - “Билем, билем!” – дедин сен.

Титиреген эриндерин муздадыбы таштан,
“Суйом, суйом, суйом!” – дедин, сылаттырып чачтан.
Озун эле ысып турган кучагына жолодун,
“Куйом, куйом, куйом!” – дедиў. Куйуп кеттиў, кор болдун.
Титиреген эриндерин муздадыбы таштан,
“Суйом, суйом, суйом!” – дедин, сылаттырып чачтан.
Озун эле ысып турган кучагына жолодун,
“Куйом, куйом, куйом!” – дедиў. Куйуп кеттиў, кор болдун.