Қуанамын көрген сайын өзінді

Жасыра алмай журектегі сезімді

Неге екенің кім біледі, бірақта,

Айта алмаймын нағыз керек сөзімді.

 

Жаным сенің жанарыннан жан жылуын сеземін

Кірбін көрсем қабағыннан өз өзімнен беземін

Қол ұстасып, сөз байласып, біз екеуміз гөзелім

Қосып едік, бір арнада бұл өмірдің өзенің

 

Бірге тілеп бағымыздың жануын

Бірге іздейік жанымыздың дәруін

Қиын емес қуантуда адамды

Одан да оңай өкпелетіп алуын

 

Жаным сенің жанарыннан жан жылуын сеземін

Кірбін көрсем қабағыннан өз өзімнен беземін

Қол ұстасып, сөз байласып, біз екеуміз гөзелім

Қосып едік, бір арнада бұл өмірдің өзенің

 

Өкпелемей өткен іске өкінбей

Келші бермен көрместей боп бекінбей

Неге сонша нәзік екен адамдар

Бір бірінен таң іздеген жетімдей