І.
Прысніў сон, што недзе
Праз сто вякоў, праз сто падзей
Больш сонца не свеціць
Не хоча болей грэць людзей

Вятрам там рай, вый ды лунай
Пустыя хмарачосаў камяні
Ты разглядай, ты заўважай
Няма нікога на зямлі

Пр.
У чорнай вадзе светлых надзей
Рэшткі даела зграя людзей
Грошы цяклі ў іх гаманцы
Няма людзей напрыканцы

ІІ.
Халодны рэактар
Як куля, апошні аргумэнт
Нас выдаляць заўтра
Як лішні, непатрэбны элемент

Надзеі таюць у кнізе той
Нібы ў спякоту ледзянцы
Сціскаю я тваю далонь
Мы разам тут напрыканцы

Пр.
У чорнай вадзе светлых надзей
Рэшткі даела зграя людзей
Грошы цяклі ў іх гаманцы
Няма людзей напрыканцы