Ву хаёт қизиқ-қизиқ, 
Йуллари тошдан тизиқ, 
Тутинган ака-опалар 
Юзлари илик-илик.

Ҳаётни гузал дердилар, 
Дӯстликни мангу дердилар, 
Ҳaётдa хеч бир нарса 
Ӯртaгa тушмас дердилар.

Ӯтди баҳор, ёз, қишлар, 
Камбағaл бӯлди бойлар, 
Тақдир уйин қилганда 
Мингга қуйишди дустлар.

Бир онахон деган эди: 
Икки нафс бор, қизим. 
Бу нафслар дастидан 
Уруш тугамас, қизим.

Бугун замон айланиб, 
Тақдирим кӯлиб боқди, 
Не кӯз билан кӯрайки, 
Дустларим эшик қоқди.

Дустлар ошиқ ташладик, 
Ҳaёт уйинин бошладик. 
Ютсак ва ё ютказсак 
Ғирром уйинин бошладик