Иртә таңнарда карыйм талларга,
Өзә үзәкне кошларның моңы.
Аерылсам сездән, якын дусларым,
Саргаер идем — белегез шуны.

Көзләр җитүен, кошлар китүен
Күпме кичерде гомерләр юлы!
Кояшлы язым, чәчәкле җәем —
Сез ул, дусларым, — белегез шуны.

Нурлана күзләр, тәмләнә сүзләр,
Бетә таралып күңелнең моңы.
Күрсәм яңадан сезне, дусларым,
Бәхетем арта — белегез шуны.