Қырау басқан терезенің ар жағында,
Smitty жүрегін тастап кеткен баяғыда.
Бір бөлмеде қамалып, ешкіммен араласпай,
Сені ұмыта алмай, келеді деп армандай?!
Ақымақтың арманы орындала қоймайды,
Соны біле тұра мен тәкәппар сені армандаймын.
Айтшы маған! Сағынбайсың ба мені?
Сағынбайсың ба менімен өткізген бақытты күндерді?
«Жаның тоқ екен, басың бос екен,
Бірақ менімен қайтадан қосылу ойың жоқ екен»
Деп сенің достарың маған айтып берген,
Екеуіміздің арамызда шын сүйген тек мен екен!
Енді білдім неге мені тастағаныңды,
Суық қыста жылуыңсыз мені қалдырғаныңды,
Жүрегімді жұлғаныңды, білемін енді бәрін мен,
Бірақ неге бауыр бастырдың егер мені сүймесең?
Сен жайында мен жазамын, ойларым шықпайды неге?
Неге былай? Неге мені? Неге таңдадым мен сені?
Бұл сұрақтар жауапсыз жатар жүректің түбінде,
Бірақ мен білемін қырау ериді ғой көктемде.

Қар түскенде еске аламын...
Мен сені жаным сол...
Себепші жауған қар!