Мөгжизәм

Очрап тормыш юлларымда 
Йөрәгемә салдын эз.
Ирекле кош идем, Хәзер 
Яши алмамдыр синсез. 

Йолдыз санап, айдан сорап, 
Өзелеп көткән мөгжизәм. 
Ай-кояшым, моң-сагышым, 
Син икәнсең бергенәм. 

Дөньяның бу мизгелдән тыш 
Бар тагын бер мизгеле. 
Бу кояшлы, кар-яңгырлы, 
Сөю тулы күңеле. 

Булмас иде бу мизгелем
Очрамасаң юлымда .
Булмасан иде сиңа арнап 
Язылган бу жырым да.