"ზეცას შახენეო აპარეკავ,
მთვარე დათვისჯვრისკენ იტოლება,"
"ქალავ შავ თვალთ რაად მაპარებავ,
ანამც ჭერხოში რად მიყოლებავ?!"
"დღეს მე შენ სწორფერი ვიქნებიო,
ღამე გავიტანათ საუბარით."
"ქალავ, ნუ ამირი ფიქრებიო,
მამშორდ გაიგონე ნაუბარი!"
ზეცა უკეცია ვარსკვლავთ ფარდას,
მთვარეც გაწეულა დათვისჯვრისკენ,
"ვაჟავ, სად წახვედი, აღარ სჩანხარ,
ნეტავ, შენ სწორფერსამც დამიცდიდე."
ღამე უტეხია მათ საუბარს,
დილა გათენებულ ნამიანი,
რიჟრაჟს არყიანი ბოთლა უყვარს,
ბოთლა ნაჭრელიან-სასმლიანი.
სწორფერმ მოუტანა ბოთლით არაყ,
დილამ შუადღისკენ გაიწია,
კაცმა ყანწით სასმელ გადაცალა,
მერე ეშმაკურად ჩაიცინა.
ქალმა ლუკმა მისცა... თავ დახარა,
"კიდევ ერთი სთქვიო ხევსურისა..."
სასმელმ კაცის გონი გადაფარა,
(თანაც ის სწორფერი გვერდს უზის და...)
"... რაებს ვაზრობ ღმერთმა მარისხას და..." -
შერცხვა, გადაეკრა სახადის ფერ,...
ნელა გადავიდა დათვისჯვარს და
ბილიკს გადაუყვა ხახმატისკენ.

«Посмотри на небо - Луна ровняется на на Медвежий крест»
«Дева почему так смотришь черными очами, Ты наблюдаешь за мною»
«Сегодня я хочу быть твоей ровней, И всю ночь проведем в разговоре вдохновенном»
«Дева на путай мне мысли - Отстань пойми сказанное»
Небо все в звездных покрывалах, луна уже Медвежьему кресту отошла
«Где ты юноша куда ушел не видать, Может быть ты дождался меня»
Всю ночь набело в разговорах прошло, утро настало росой богатое
Рассвет бутылку «араки» (*водка на фруктах) любит - Бутылку и с напитком нужным
Ровня принесла бутылку с напитком, утро к полудню оттянулось
Юноша напиток рогом выпил и улыбнулся лукаво
Дева еду подала, голову склонила, «еще скажи чего–нибудь»
Напиток разум юноши помутил слегка и ровня рядом с ним сидит
«какие мысли немытые ко мне пришли, пусть бог прогневается на меня»
Устыдился, побледнел, и ушел в в сторону Медведева креста на пути к Хахмати*. 

(*Хахмати - название местности)