Маё пакаленьне ў цемры расло.
Цяпер яму цемра - таксама сьвятло.
Маё пакаленьне расло на мяжы
З заслонай жалезнай у самай душы.
Маё пакаленьне хаваецца ў цень,
У сьвет летуценьняў, ва ўчорашні дзень.
Маё пакаленьне гуляе і п'е,
Стаіць на каленях, ня любіць сябе.

Набыць бы даляры, прадаць бы рублі,
А потым падалей ад гэтай зямлі.
"Мы - вольные птицы, пора, брат. Пора!",
На стомленных крылах у вырай ці ў рай.
Маё пакаленьне сядзіць пры стале,
Сядзіць у турме і сядзіць на ігле.
Сядзіць на пасадзе і любіць стагнаць:
І трэба падняцца, і цяжка стаяць.

Мы, беларусы, з братняю Русьсю
Шукалі да шчасьця дарог.
У бітвах за волю, у бітвах за долю
Нас гэты шлях перамог.
Нас аб'яднала ні многа ні мала - 
Удзел у дурной барацьбе.
Коласу слава, слава Купалу,
Але дзе мейсца тут для цябе?..

Згрызоты сумленьня, пакуты душы...
Маё пакаленьне - маё настальжы.
Твае сутарэньні, твае гаражы,
Сьпісаныя сьцены, жыцьцё на мяжы.
Нібыта нядаўна, нібыта даўно.
Састылая кава, дапіта віно.
Маё пакаленьне, "махая крылом,
Кровавую пищу клюёт под окном".