ԵՍ ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ

Ամուսինդ, տիկի՛ն, խռռացնում է քնում,
Շուռումուռ է գալիս անկողնում, 
Դուք գիշերն արթնացել ձեզ տանջող հուշերից
Եվ ինձ հյուր եք եկել երազում:

Դուք հիշել եք, տիկի՛ն, մեր սիրո ծառուղին, 
Ուր եղյամն է հիմա փայլփլում: 
Ես հիշում եմ, տիկի՛ն, այն քնքուշ օրիորդին
Իմ հեռու-հեռավոր հուշերում:

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,
Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,
Ե՛վ տղաներիդ խենթ ու խելառ, ի՛մ Էրևան,
Ե՛վ աղջիկներին քո աննման:

Դուք գիշերն արթնացել, դուք հուզվել եք, տիկի՛ն,
Ձեր ճնշումն է դարձյալ բարձրացել,
Ձեր ճնշումը, տիկի՛ն, ոչ ոք չի իջեցնի,
Ձեզ, ավա՜ղ, ոչ մի դեղ չի փրկի:

Դուք փակվել եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,
Որտեղից մենք չունենք ազատում:
Դուք փակված եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,
Որտեղից մենք չունե