Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты?

А ён хацеў жыцьцё пражыць прыгожа,
Ды неяк пражывалася трывожна.
Начальнік на рабоце лае матам,
А дома жонка выганяе з хаты.

А сын прыносіць двойкі i адзінкі,
Такія вось "Вясёлыя карцінкі".
Ён мроіў пра аттолы, мора, пальмы,
А тут завод і цэх інструмэнтальны.

Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень?
Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..

Ён марыў пра курортныя раманы,
Ды быў жыцьцём сувора пакараны,
Бо жонка Зіна і сяброўка Зоя
І блізка не цягнулі да “Плэйбою”.

А горад, дзе ён жыў, быў нейкі шэры,
Ну, карацей, не Рыа-дэ-Жанейра.
Наўкол не Апалёны і Вэнэры,
А злодзеі і міліцыянэры.

Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень?
Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..

Па пошце атрымаў я фотаздымак,
Там ён у таварысьтве дзьвух бляндынак.
А ззаду акіян, пясок і пальмы,
Ну, хто бы мог падумаць, ёлкі-палкі.

Ды піша, што ўсе яго дастала,
Душа больш не жадае карнавалу.
Абрагнеў роднай цэх інструмэнтальны,
Дзе віртуозна лаецца начальнік.

Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень?
Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта?
Buenavista, дзе ж ты, дзе?
Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..

Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?