Երբ բաց եղան գարնան կանաչ դռները,
Քնար դառան աղբիւրները Բինկէօլի,
Շարուեշարան անցան զուգուած ուղտերը,
Եարս էլ գնաց եայլաները Բինկէօլի։

Անգին եարիս լոյս երեսին կարօտ եմ,
Նազուկ մէջքին, ծով ծամերին կարօտ եմ,
Քաղցր լեզուին, անուշ հոտին կարօտ եմ,
Սեւ աչքերով էն եղնիկին Բինկէօլի։

Պաղ պաղ ջրեր,պապակ շուրթս չի բացուի,
Ծուփ ծուփ ծաղկունք, լացող աչքս չի բացուի,
Դեռ չտեսած եարիս, սիրտս չի բացուի,
Ինձ ինչ՞, աւաղ՜, բլբուլները Բինկէօլի։

Մոլորուել եմ, ճամբաներին ծանօթ չեմ,
Բիւր լիճերին, գետ ու քարին ծանօթ չեմ,
Ես պանդուխտ եմ, էս տեղերին ծանօթ չեմ,
Քուրիկ ասա, որն՞ է ճամբան Բինկէօլի։