Hayolim o’zga olam nega bora-bora tunda ko’zim nam 
O’ziman bu huzurda mehmon, nari borsa bugunam adoyim ehtimoli har qadam 
Ko’zlarim yo’lingdadir bir mani maqsadim bo’lmadi ro’yo, ko’rinmas dunyo 
Yuguradi bu oyog’larim, tomoninga tinmay, hech dam bilmay 
Mana bu qo’llarim har kuni doim yopiq eshigingni tebratar, 
Umuman tonmay, izlaydi ko’zlarim o’zingni faqat behoni moman 
Bitdi bu doston, yuragimdagi mingtala fig’on, botanimda qolmadi darmon 
Yo’qlayman o’zingni kuni-tunda o’zimda 
Kuygan harorati fursatda, hali kelajak bir zamonda, har sahifayu-devonda 
Sezildi na bir roszix, na bir sovuq har tomonimdan berilgan zarba 
Na bir zulmni sezdim, man betom (a!) 
Vujudimni kuydirsang bejon etsang (bejon etsang) 
Yuragimni qon talatib oxir netaman jamolingni ko’rsatmasang (ko’rsatmasang) 
♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫ 

[Verse 2]: 
Nasibamni maniy, devonayu rasvodan battar qilsang ham roziman axir 
Oxiri borib manzil a’loga yiqilsang, bo’lar edim man sodir 
Jonu, jahonim maniy, qalbimni do’pposlagan dardimu arzanda maniy 
Har balo qilsang qil oshiq qilsang bas bormidi bundan ortiq baxt 
Misoli daraxt kabi marfsonarim ayon bebaxt, 
Xatarim bitmasdan mutloq nima qildim a? (chigy) 
Negadir ko’karmadim ko’kardi ichimdagi dardumu-armon 
Boq mani holimga yoron, ne keragi bor o’sha go’zal makon 
Ko’zlaringga man boqmasam, unda borim ham kam, butun borliq ham kam 
Kun kabi otsang qani endi natijalarim so’ngida vaslingga duchor bo’lsam 
Hayroni-vayron bo’lsam, yuragim qon otib oxir netaman (netaman) 
Jamolingni ko’rmasam...