Powiedzcie pasterze mili, gdzieście pod ten czas chodzili? 
Do Betlejem sławnego, witać narodzonego 
Z Panny czystej Mesyasza 
Skąd pociecha rośnie nasza 
Ubogich pastuszków na ziemi 
Gdy Boga na oko widzimy 
I my byśmy tam bieżeli, gdybyśmy drogę wiedzieli 
Idźcie, pokażemy Wam, tylko chciejcie wierzyć nam 
Do Betlejem prosto bieżcie 
Ale czyste serca nieście 
Bo ten Pan czysty stan szanuje 
Takowych sług nowych przyjmuje
Po czemże Go to poznamy, gdy żadnych znaków nie mamy 
W szopie leży powity, wół z osłem pracowity 
Parą swoją Nań chuchają
Dzieciąteczko zagrzewają
Jezusa Chrystusa małego 
Poznali Stwórcę w Nim swojego
Cóż tedy [bad word] Dziecięciu, gdy Je znajdziemy? 
Ono Panem wszystkiego, a chce serca naszego 
Z chęcią Mu je [bad word] 
O łaskę prosić będziemy 
Nędznicy, grzesznicy na ziemi 
My, którzy zbawienia pragniemy
Patrzmy jeszcze co za dziwy, bo to już jest cud prawdziwy 
Tam w szopie są królowie, ode wschodu mędrcowie 
Dziecięciu dary dawają
Matkę Jego pozdrawiają
Z niziuchnym, miluchnym ukłonem 
W stajence przed żłobem, nie tronem 
I nam też jego potrzeba, gdyż przyszedł dla wszystkich z nieba 
Pojdźmyż wszyscy weseli, ludzie biedni, Anieli 
Panu społem chwałę dajmy 
Imię Jego wyznawajmy 
Za trzema królami na ziemi 
Żebyśmy mogli być zbawieni