Կապել են ամուռ փալասով քո աչքերը,
ձեռքիդ էլ կախել կշեռքը ժանգոտ,
ոնց որ գողացել են քո կշռաքարերը
արդարություն ես դու կույր ու վախկոտ,
դու ես արձան որ դատում ես իմ բախտը,
դու ես իմ սիրտը հանձնում գայլերին,
լիզում հաստափոր և փոշոտ հատորները
ուր շարադրած են բոլոր իմ մեղքերը
և դրավաչափը դահճին հանձնվող փամբուշտին:

Ես հեգնեցի հին ու նոր կուռքերին իմ,
դու ինձ չես տեսնի գլխակոր ծնկաչոք,
կյանքս արդեն ինձ ցմահ բանտարկել է,
չես վախեցնի ծայրագույն հոդվածով,
դու ես արձան որ դատում ես իմ բախտը,
դու ես իմ սիրտը հանձնում գայլերին,
լիզում հաստափոր և փոշոտ հատորները
ուր շարադրած են բոլոր իմ մեղքերը
և դրավաչափը դահճին հանձնվող փամբուշտին:

Կիսատ թռիչքը երազիս
և լուռ տրոփը լույսերի
այն ինչ այսօր չ