Północ już była, gdy się zjawiła, 
Nad bliską doliną jasna łona; 
Którą zoczywszy i zobaczywszy, 
Krzyknął mocno Wojtek na Szymona: 
Szymonie kochany, znak to niewidziany, 
Że całe niebo czerwone. 
Na braci zawołaj niechaj wstawają, 
Kuba i Mikołaj niech wypędzają, 
Barany i capy, owce, kozły, skopy 
Zamknione. 
Na te wołania z smacznego spania, 
Porwał się Stach z Grześkiem i spadł z broga: 
Maciek [bad word]  od strachu mdleje, 
Woła, uciekajcie ach dla Boga ! 
Grześko żebro złomał, Stach na nogę chromał, 
Bo ją w kolanie wywinął. 
Oj oj oj, dla Boga ! Pawełek woła: 
Uciekajcie prędko, gore stodoła, 
Pogorzały szopy i pszeniczne snopy, 
Jam zginął. 
Leżąc w stodole, patrząc na pole, 
Ujrzał Bartos stary Anioły; 
Którzy wdzięcznemi głosami swemi, 
Okrzyknęli ziemskie padoły: 
Na niebie niech chwała Bogu będzie trwała, 
ludziom pokój na ziemi. 
Pasterze wstawajcie, witajcie Pana, 
Pokłon mu oddajcie, wziąwszy barana; 
Skoczno mu zagrajcie, głosy zaśpiewajcie 
Zgodnemi.