Dwalend in het diepe woud
 Doolt een man bij dag, maar een beest bij nacht
 's Avonds wijkt hij van het pad
 Als het licht der maan zijn geest bevangt
 Met het duister komt de roes
 Zijn geweten kwijnt door bezetenheid
 Drang te doden, dorst naar bloed
 Als het maanlicht straalt en de wolf ontwaakt

 Nacht die nadert, angst en vrees
 Heersen in de dorpen voor het beest
 Driften gieren door zijn lijf
 Als zijn valse aard, weer bovendrijft
 Wreed verscheurt hij al het volk
 Dat zich 's Avonds laat nog waagt op straat
 Langs zijn kaken schuim en bloed
 Als hij is bevrijd van zijn menselijkheid

 Diep in de nacht
 Diep in het woud
 Zwervende ziel
 Eenzaam en koud
 Vurige blik
 Dwalend bij dag
 Vlammende tong
 Dodend bij nacht

 Dreigend doem het beest op, lam van doodsangst is zijn prooi
 Wolfsgedaante, kaken wijd gesperd
 Dan verzinken tanden en zijn klauwen in het vlees
 Stilte wordt doorbroken door gekrijs

 Slachtoffer gevonden en genadeloos geslacht
 In het bleke schijnsel van de maan
 Wandaad bracht hem schande, schaamte kwelt de man bij dag
 Mens en beest verenigd in zijn hart

 Beest bij nacht