У вёсках палескiх, як белыя зданi,
Стаяць на раскрэсах у шызым тумане
Крыжы-абярэгi, о крыжы-абярэгi.
 
Я помню з маленства магiчныя знакi,
Ад буры, пажару, вады i маланкi
Ахоўвалi стрэхi, о крыжы-абярэгi.
 
О крыжы-абярэгi, сцеражы нашы сiлы,
О крыжы-абярэгi, зберажы, зберажы нашы душы!
 
На божыя святы з малiтвай жанчыны
Ручнiк ускладалi на крыж пуцявiны 
I бiлi паклоны, о крыжы-абярэгi.
 
Да самага скону былi яны побач,
I ў шлях твой апошнi, ад вёскi праз пожню,
Iшлi да пагосту, о крыжы-абярэгi
 
Вяртаюся сёння я ў стылую восень,
Няма нi крыжоу на Палессi, нi вёсак,
На многiя вёрсты нiдзе нi хацiны,
О дзе вы, о дзе вы, крыжы-абярэгi?