ОГОРОД

Ой, өңнүк, эзирииңден сергеп көр!
Огородуң чашпан дуглаан, кончуун көр!
Херимиңниң эжиин безин таанда-ла
Хендир-биле чежеге дээр шарыыр сен?

Кожумаа:

Огородуң иштинде
Шыйлашкыннаан хаваннар
сывыртажып тур,
Херимиңниң дыдыындан
Суурнуң черлик ыттары
шуужуп эрттип тур!

Эй, өңнүк, эзирииңден сергеп көр,
Эът-чем өртээ өзүп-ле тур, кончуун көр!
Өлүрүп чиир дуюглуг мал хамаан чок,
Өскүс анай безин чок сен, кончууңну!

Кожумаа.

Орталанып, эзирииңден сергеп көр,
Орук-суурда чычааннарның хөйүн көр!
Дыңнап көрдаан, чадаг-тергең безин чок,
Тыва кижи «хаван чадаг», кончууңну!