Устарың
                        
Эй, ғүмер, беҙҙең ғүмер,
                                     
Күңелле ул үтер.
                          
Аптырамағанда бушҡа,
                   
Алмағанда башҡа.

                              
Булһын янда дуҫтарың,
                         
Ҡысып торһон устарың.
                   
Урамдан барғанда,
                                                
Аяҡтарың талмаһын.

Ҡысығанда устарың,
Ҡыуанһындар дуҫтарың.
Урамдан барғанда,
Бер кем дә баҫтырмаһын.

Ҡулдарыңды йыуып тор,
Аҡсалар былай булыр.
Дуҫтарың ярҙам итер,
Ҡулдарын һиңә бирер.