W kawiarence na rogu
każdej nocy jest koncert.
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące.
Zanim świt pierwszy promień
rzuci smugą na ściany,
niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani.

Płyną gwiazdy jak stulecia,
noc kotary mgły rozwiesza.
Na tańczące Eurydyki
koronkowy rzuca szal.
Rzeka śpiewa pod mostami,
tańczy krzywy cień latarni,
o rozwarte drzwi kawiarni
grzbiet ociera czarny kot.
Kto ma takie dziwne oczy?
Eurydyka, Eurydyka.
Kto ma takie dziwne usta?
Eurydyka, Eurydyka!
Już niedługo na widnokrąg
świt różowy wpełznie wolno,
mgły rozwieją się jak przędza,
zbledną światła, pryśnie czar.

Wiatr się zerwał w zaułkach,
trąca drzewa jak [bad word] 
Czy to śpiewa Orfeo,
czy to drzewa tak szumią?
Na wystawę w drogerii
czarny kot cicho wraca,
zanim kogut zapieje,
musi wtopić się w zapach.

Rzeka szemrze pod mostami,
znikł już szary cień latarni,
wchodzą ludzie do kawiarni,
na ulicy zwykły gwar.
wiatr tańczy ulicami,
wiatr kołuje jak pijany,
i rozwiesza na gałęziach
z pajęczyny tkany szal.
Kto ma takie dziwne oczy?
Eurydyka, Eurydyka.
Kto ma takie dziwne usta?
Eurydyka, Eurydyka!
wiatr tańczy ulicami,
wiatr kołuje jak pijany,
mgły rozwiały się jak przędza,
został tylko (został tylko) czarny kot. 

Анна Герман - Танцующие Эвридики

Я придумала это, или снится мне это:
Эвридики танцуют на лугах до рассвета.
И на всех континентах оживают легенды,
И весёлые боги ходят вновь по земле.

Это быль, а может, небыль, но лишь вспыхнут звёзды в небе,
В мир приходят Эвридики - ты внимательней смотри.
Над рекой плывут туманы, гаснут алые гвоздики.
Эвридики, Эвридики вновь танцуют до зари.

Пусть меняются столетья - Эвридики.
Будут жить всегда на свете Эвридики, Эвридики.
Улыбаясь и тоскуя, до зари они танцуют.
И в хитонах белых-белых боги ходят по земле.

Пусть меняются годы, как дорожные вехи -
Живы древние боги, что придумали греки.
Это мысль, это чувство, это просто искусство,
Это в танце кружатся Эвридики мои.

По усталому асфальту, по-над Вислою пройди ты,
И увидишь - Эвридики там танцуют до зари.
Утром ветры дунут тихо, и растают Эвридики,
Но они вернутся снова, ты внимательней смотри.

Пусть меняются столетья - Эвридики.
Будут жить всегда на свете Эвридики, Эвридики.
Улыбаясь и тоскуя, до зари они танцуют.
И в хитонах белых-белых боги ходят по земле.