I
Ты як ахвяра сваёй жа мары
Ня можаш уявіць - ёю не пражыць!
На сэрцы смутак, скажы чаму так:
Ты думаў аб адным, але стаў другім!
Не такім як усе.

Пр:
Нашы мэты, нашы мары
Разбіваюцца аб хмары,
Расчыняюцца ў паветры
І лятуць на сустрач ветру

ІІ
Нас час мяняе і сам знікае
Ідзе ён параю з нашай мараю.
Гады нясуцца і адгукнуцца
Калісьці яны нам - адчуеш гэта сам!
Адчуеш гэта сам.

Пр:
Нашы мэты, нашы мары
Разбіваюцца аб хмары,
Расчыняюцца ў паветры
І лятуць насустрач ветру
Нашы сны як сон знікаюць
І душа спакой губляе.
Мы рамантыкамі былі, але ўсё ў сабе забілі мы.