Prysušyła chłopca dzieŭka
Dumała, aženicca –
Niebaraka ž hluzdu źjechaŭ:
Nie myčyć, nia cielicca

Dzień stahnała, hałasiła:
«Što z taboju, miły?!»
Cepam uviečary pabiła,
U bok usadziła viły

Žonka...
dzieŭka maładaja!
Tonka...
jak toj čort chudaja!

Uraz byčka, dy indyčka, dy bulby koš źjadaje
Pivam chmielnym zapivaje, smahu zalivaje

Pakachałasia z manacham,
Dumała, pryhožy.
Naciarpiełasia, voj, strachu:
«Zbaŭ nas, Viečny Boža!»

Dzień hulała, miłavała:
«Viek z taboju, luby!»
Uviečary pacałavała
Łasinyja huby!

Biskup...
dzieŭku spaviadaje!
Viedźmu...
hrech nie pakidaje!
Pakachałasia ź niačystym dzieŭka maładaja...