У графстве адным Шэйн О’Конэлі жыў. 
Ён “Гінэс” ад ранiцы бочкамі піў. 
Дарэчы, у Шэйна О’Конэлі быў 
Сіні-сіні нос. 

Прыходзілі ў госьці яго сябрукі, 
Былі ў іх насы, нібы буракі, 
І толькі ў Шэйна адзін быў такі - 
Сіні-сіні нос. 

Калісьці даўно мараком ён служыў, 
Па моры ў шторм і ў штыль ён хадзіў, 
Быць можа, тады гэты колер набыў 
Сіні-сіні нос. 

А можа, занадта цікаўны ён быў, 
Напэўна, паўсюль нос суваць свой любіў, 
І хтосьці калісьці яго зашчаміў - 
Сіні-сіні нос. 

Турысты туды пачалі прыяжджаць, 
Каб Джэка пабачыць і каб пакранаць, - 
Ня верылі людзі, што гэта ўсур’ёз - 
Сіні-сіні нос. 

І Джэк на турыстах разбагацеў, 
Купіў сабе дом і кароўнік, і хлеў. 
Вось так нечаканае шчасьце прынёс 
Сіні-сіні нос.