ЧОВЕН
сл.Ю. Савош, муз. А. Пономарёв

Далонi свае працягну я да неба,
У душы усё ярчэй разрастаецца пламень.
Цябе акрамя мне нiкога не трэба,
Чакаю цяпла, бо сэрца не камень.
 
Човен, мой човен, повязi мяне туды,
Дзе каханы, любы. Разам будзем назаужды.
Човен, мой човен, брацiк мой родны,
Дзе каханы любы павязi мяне туды,
дзе каханы любы…
 
Не было больш зямлi пад нагамi у нас,
Нам здавалася, што цэлы свет – ты i я.
Зразумеушы: мы разам – спыняецца час,
Не адчуушы, што бачымся апошнi раз.