ბოლოს და ბოლოს შევხვდით ერთმანეთს, 
სალამი ძაღლო სხვათა მსახურო,
შენ ახლა როგორ უნდა გაიგო 
ჩემი დარდი და ჩემი საყმუვლო.

ღვიძლ ძმებს დასდევ და უნგრევ ბუნაგებს,
რომ ხვალ ცალი ყბით გითხრან მადლობა,
გახუნძვლის ფასად არის ნაყიდი
ეგ ერთგულება და ვაჟკაცობა.

ბევრჯერ მიჭერდა ყელზე ხაფანგი
მაგრამ არასდროს ტყავის საბელი,
შენ სხვათ ნაგდებ ტილოზე წევხარ
თეთრი თოვლია ჩემი საბანი.

შიშობ დაუფრთხო ძილი პატრონებს
რა საცოდავად კნავი მურია,
ვერ გიტირია ერთხელ გემოზე,
ერთხელ გემოზე ვერ გიყმუვლია.

აკი რა არის ჩვენი სიცოცხლე
როცა ძარღვებში ბოღმა იმატებს
როცა გტანჯავს და გაწვალებს ბოღმა
დიდ ბოღმას რომ ვერ ამაიყმუვლებ

მშვიდობით ძაღლო, ჩემს ნაკბილარებს
როცა დახედავ ისიც გახსოვდეს
კი