Bjartur er bjarminn
sem brosir við nú
hjartað heltekur
hugurinn dreymir
brátt biðin fer
gæti banvæn orðið sú
sú mikla mæða
sem maðurinn leynir

Lævís oft læddist
svo lítið bæri á
ætti að forðast þá freistni
sem fær á hann sótt
svikult var svarið
það hann ei einn sá eftir orðin
honum verður ekki rótt

þetta eitt, hann þráir svo heitt
skugga dregur fyrri tíðar
þessi orð orð að eigin vali
hafa ei heyrst síðar

ólgast nú óttinn
því oleystur er
til þess setur traust
að allt tíminn kali
þá brosið breitt
létt og glaður ber
eftir orð að eigin vali

þetta eitt, hann þráir svo heitt
skugga dregur fyrri tíðar
þessi orð orð að eigin vali
hafa ei heyrst síðar