ბინდისფერია სოფელი თანდათან უფრო ბინდდება 
რა არის ჩვენი სიცოცხლე ჩიტივით გაგვიფრინდება
ჩვენს ნასახლარზე ოდესღაც ბალახი აბიბინდება 

იმასაც მოკლედ უვლია ვინც გძლად ეგონა იარა 
თოფს ჟანგი შესჭამს ჟანგს მიწა, კაცის გულს დარდი იარა,
მოვა სიკვდილი უჩინო, ერთ წამში აგვყრის იარაღას
ჩვენ რას წავიღებთ იმქვეყნად, სხვას არა წაუღია რა.

ლექსო ამოგთქომ ოხერო თორო იქნება ვკვდებოდე,
და შენ კი ჩემად სახსოვრად სააქაოსა რჩებოდე,
მოსთქომდნენ ჩემებ სწორები ფანდურის ხმაზედ ჰყვებოდნენ,
ქვეყანა მხიარულობდეს და მე საფლავში ვკვდებოდე,
მოსთქომენ ჩემებ სწორები, ფანდურის ხმასა ჰყვებოდნენ, 
სახლო არ დაინგრეოდე, ცოლო არ გასთხოვდებოდე.