Քո կարոտը ինձ համար է հորինվել,
Ինձ համար է ծնվել թախիծը սիրո,
Տառապանքի հենքն ինձ համար է հինվել,
Որ գորգ դառնա գունաթելիկ հույսերով: 
Գուցեև.... Գուցե
Գուցեև... Գուցե

Մի տեղ լույս է, մի տեղ խավար է հիմա, 
Մի տեղ տանջանք, մի ուրիշ տեղ՝ խնդություն,
Սիրտ կա, ավա՜ղ, որ անապատ է ամա,
Մի ուրիշ տեղ՝ սիրո անուշ խենթություն: Գուցեև....

Ո՛չ մեղավոր կա աշխարհում, ոչ՝ վկա, 
Ինքն իր համար կյանքը հոսում է, գնում. 
Սիրտ կա, որտեղ հույսի նշույլ իսկ չկա,
Հույս կա, որտեղ անհուսությունն է քնում: Գուցեև....

Ոչ մի պատճառ չունեմ բնավ ես լալու, 
Եվ ոչ պահանջ Հորինողից մեր եղծված. 
Գեթ մեկ անգամ հանդիպեինք իրարու,
Որ Նա տեսներ թախիծն իր ստեղծած:
Տեսներ՝ գուցե ազնվանար վերստին
Եվ բաց աներ դարմանատունն ամոքիչ,
Եվ մեզ տալիք արարչակա&