W białych zim białych wierszach 
Złotych sierpnia pokojach 
Moja miłość największa 
Nie wie nic, że jest moja 
Czas ją syci jak wino 
Wyobraźnia upiększa 
Moją miłość jedyną 
Moją miłość największą 

I nic nie powiem jej, broń Boże 
Nie powiem nic umyślnie 
Bo póki milczę to ją mnożę 
Gdy wyznam wszystko pryśnie 
Więc nie wyśpiewam mej miłości 
Niech nie wie co się dzieje 
I nieświadoma swej piękności 
Niech w myślach mych pięknieje 

W białych zim białych wierszach 
Złotych sierpnia pokojach 
Moja miłość największa 
Nie wie nic, że jest moja 
Czas ją syci jak wino 
Wyobraźnia upiększa 
Moją miłość jedyną 
Moją miłość największą 

Może kiedyś po latach 
Jednak szepnę nieśmiało 
"Kiedyś, tamtego lata 
Strasznie panią kochałem" 
ty przerwiesz w pół słowa 
Me wyznania zabawne 
"I ja pana kochałam 
Wtedy latem i dawniej" 

I nic prócz małej chwilki żalu 
Nie złączy nas, kochana 
W tym dziwnym życiu, śmiesznym balu 
Miłości niewyznanych 
Bladym tancerzom gra cichutko 
Orkiestra salonowa 
pod orkiestry każdą nutką 
Podpisać można słowa: 

W białych zim białych wierszach 
Złotych sierpnia pokojach 
Moja miłość największa 
Nie wie nic, że jest moja 
Czas ją syci jak wino 
Wyobraźnia upiększa 
Moją miłość jedyną 
Moją miłość największą