Ад родных нiу, ад роднай хаты
У панскi двор дзе ля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатыя паясы.

Цямнее край зубчаты бора...
I тчэ, забыушыся, рука
Замiж пярсiдзкага вузора
Цьвяток радзiмы васiлька.

I цягам доугiя часiны,
Дзявочыя забыушы сны,
Свае шырокiя тканiны
На лад пярсiдзкi ткуць яны.

Цямнее край зубчаты бора...
I тчэ, забыушыся, рука
Замiж пярсiдзкага вузора
Цьвяток радзiмы васiлька.