Краіна Доўгай Белай Хмары,
Мы не растлумачым, скуль прыйшлі.
Ты не пачуеш нашай мовы,
Прасякнутай пахам зямлі.

Мы пройдзем моўчкі, быццам вязьні,
Бы цені анёлаў праз царкву.
Мы пройдзем праз спакусу каханьнем,
Хаваючы у сэрцах дрыгву.

Скачы, дурніца —
Мы атрымалі сваё.

Ты стрэнеш мой варожы позірк.
Ты не зразумееш, што са мной.
Краіна Доўгай Белай Хмары
Ніколі ня будзе тваёй.

Скачы, дурніца —
Мы атрымалі сваё.