Венеция 

Тыңдарман, бақыттымын деп алдадым сені,
Жүректе жара яғни ұмытылмайды өткенім.
Кезекті әнім тек қана бір адам үшін,
Көздерім айтып тұр бәрін жасырам несін?

Сені ғана сүйіп едім жоғалып есім,
Екеуміз үшін сен ғана шығардың шешім.
Көңілсізбін, пәтерімде сұмдық қапырық,
Ағашпын қураған қалған соңғы жапырақ.

Білмеймін менен жақсыны таптың ба?
Әлде мендей түнекке жұлдыздай ақтың ба?
Күтемін сенен ең болмаса СМС,
Бақытымсың бірақ сенің бақытың мен емес.

Әзілдесемде мен орынсыз,
Екі әлем, бірақ бір болды арманымыз.
Есіңде ме барайық дедік бал айында,
Мәңілікке арман болып қалды Венеция..

Қайырмасы:
Түсіңде мені көр соңғы рет, аяулым.
Тағы қоштасайық соңғы рет, аяулым...

Өкініш жоқ, бірақ неге ашулымын?
Өртенбейді ескі парақтары ғұмырымның.
Бәлкім мен сендерге күлкілі болармын,
Ересек болып махаббат үшін қайғырғаным.

Сен менің мәңгілік музамсың,
Бір уақытта жұмақсың және тозағымсың.
Ақымақпын саған ұқсайтындарды іздеп,
Аласұрып күйініштен айығуды көздеп.

Мен сені ойлаймын сен ойлайсың ба мені?
Ерніңді сүйеді еріндері өзгенің... 
Мен болсам бәрін сенімен салыстырамын,
Сені елестетіп көздерімді жұмамын.

Сағынамын иісіңді, қылықтарыңды,
Жылағаныңда сені жұбатқанымды.
Есіңде ме барайық дедік бал айында,
Бақытымызға куә болмайды Венеция...

Талай жылдар артымызда қалсада,
Ұға алмадым жазамсың ба, бағымсың ба?
Сенің ызғарың өртейді жанымды менің...