Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży,
lecący z jękiem w dal –– jak głuchy dzwon północy –-
ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy
iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy. 

Ja komet król –– a duch się we mnie wichrzy
jak pył pustyni w zwiewną piramidę –-
ja [bad word] burz –– a od grobowca cichszy
mogił swych kryję [bad word] #347;ć i ochydę. 

Ja –– otchłań tęcz –– a płakałbym nad sobą
jak zimny wiatr na zwiędłych stawu trzcinach –-
jam błysk wulkanów –– a w błotnych nizinach
idę, jak pogrzeb, z nudą i żałobą. 

Na harfach morze gra –– kłębi się rajów pożoga –-
i słońce –– mój wróg słońce! wzchodzi wielbiąc Boga.