ხარს ვგევარ ნაიალაღარს,
რქით მიწასა ვჩხვერ, ვბუბუნებ,
ღმერთო, სამშობლო მიცოცხლე! _ 
მძინარიც იმას ვდუდუნებ;

ყორანმა ყორანს გასძახა
იალბუზისა მთასაო: 
ვესტუმროთ ვაჟა ფშაველას 
ის გაგვიქარვებს დარდსაო

არც ტანთ მაცვია, 
არც ფეხთა, 
დავდივარ დედიშობილა, 
მეც იმათ გორიდანა ვარ, 
ვინც სიღარიბით ცნობილა

ცოტა მაქვს, ცოტას ვჯერდები, 
ბეჩავთაც გავუზიარებ. 
სიკეთისათვის სიკეთეს 
არავის დავუგვიანებ.