Каршыма киләсең, “ялгыштым,” - диясең, 
“Ул бәлки ышаныр,” – димә син. 
Барыбер киләсең, ни өмет итәсең?
Ялганны кичермим – беләсең.

Арада салкын җил, табынма узганга,
Күземә ялварып карама.
Өметне алдама, түзмәмен ялганга,
Уйнаклап җил керде арага.

Ышанмыйм мин сиңа, “гафу ит,” – димә син,
Берьюлы кичердем, көлмә син.
Оныттың, күрәмсең, акылга килерсең,
Кабаттан кичермәм – түзәрсең.

Арада салкын җил, табынма узганга,
Күземә ялварып карама.
Өметне алдама, түзмәмен ялганга,
Уйнаклап җил керде арага.

Ялгышу, беләмсең, бер була, төшенсәң,
Сабырың канатың, тимә син.
Алда бит гомерең, “нигә ул?” – димә син,
Җилләрдә канатсыз нишләрсең?

Арада салкын җил, табынма узганга,
Күземә ялварып карама.
Өметне алдама, түзмәмен ялганга,
Уйнаклап җил керде арага.