Wstań Polsko moja uderz w czyn,
Idź znów przebojem w bój szalony,
Już płonie lont podziemnych min,
Krwawą godzinę biły dzwony.

Z anielskich skrzydeł strząśnij proch,
Żałosne marzeń ucisz łkanie,
Za Tobą zimnych smutków loch,
Przed Tobą świty zmartwychwstania.

Ta ziemia jak skała twarda, skryta mgłą,
Wśród tajemnic lasu spowita ciemnościami,
W ciszy skazana na wieczne przemilczenie
Dla prawdy odmiennej od spisanych kłamstw.

Wstań Polsko moja w ogniach zórz,
Nowe się szlaki krwawią Tobie,
O lżej Ci będzie w gromach burz,
Niźli w zwiędłym wspomnień grobie.

Ta ziemia jak skała twarda, skryta mgłą,
Wśród tajemnic lasu spowita ciemnościami,
W ciszy skazana na wieczne przemilczenie
Dla prawdy odmiennej od spisanych kłamstw.

Ta ziemia jak skała twarda, skryta mgłą,
Wśród tajemnic lasu spowita ciemnościami,
W ciszy skazana na wieczne przemilczenie
Dla prawdy odmiennej od spisanych kłamstw.