Қалғандарың да сөз болса ей 
Қалағандарың да сөз болса
Мен жырлауғада құмармын 
Шұбалан құйрық шұбармын ей
Шапқан аттай да саулаймын
Жанған оттайда қаулаймын
Неғылғанмен  де бел күнім 
Бұлдыраған таудаймын
Екі атысқан жау болса
Арасында мен панамын
Мен ақ бауыры ел жорға
Әдемі басқанда аяғын
Қарасам көзіңе жеткісіз
Жымыйып жаткан даламын
Жорытқан атқа жеткісіз
Ұзын бауыр саламын
Жоғардан аққан жайықпын мен
Теңізге құйған аяғын 
Күншығыстың ай жеріммен
Ылайланды бағамым

Сөйлемеймін ай мен неге
Қашаннанда мен өзім 
Заржақ туған ай баламын
Сөйлесем сөзді табамын 
Көпшілік сөйле деген де ей
Кідірмеймін ай жел сөзге
Кеудедіңа білгенді 
Алдыңа төгіп саламын
Қаумалап халқыма келгесін
Селтетпе топанай жел сөздің ай
Көрінбейін ай бекер жік 
Меніңде айтқан ай сөздерім
Таңдайыңа бой татымас
Хабылда менен ай нұрыңнан
Дәліккен жұртыма шекер жеп
Мен адайдың оу ақ таңы
Сөйлеген сөзіңде тақ талы
Бөгесе бөгет ай бермейтін ай
Қара таудың ой ақ пары 
Сөйлей сөйлей ай берейін
Сөз жүйесін де көрейін
Әр ден бері ғой сөйлесем ей
Бұл да өзімнің ғой мерейім
Сөздегенде бұйым ба
Сөйлегенде қйын ба
Талайлаи талай ғо сөйледім
Сатырлаған да жиын да
Ей ей ей ей ей ей ей ей ей ей