Напамінам страшнага граху 
Кожны дзень і кожная хвіліна. 
Гэй, Цярэшка, што ў тваім мяху?
Напаміны, напаміны, напаміны…

Бо пакуль ты коніка паіў
І вучыўся падаць не на сьпіну,
Хто тваю бабульку заманіў? 
Напаміны, напаміны, напаміны…

У Цярэшкі сталася бяда: 
З кім спала ягоная жанчына?
Часу зашаптаная вада — 
Вер, Цярэшка — лечыць напаміны.

І ня век галоваццы балець. 
Чуеш? Дзервянее сэрца, подых стыне…
Так здранцвеў Цярэшка, выйшаў увесь.
Засталіся толькі напаміны.

студзень 2010