Ta cheíli̱ mou kleistá san kókkines kourtínes, 
de vrí̱kes tósous mí̱nes poté sou kairó. 
Ma egó̱ se syncho̱ró̱ kai stélno̱ ap' to tzámi 
to vlémma ópou ftánei na se xanavró̱, 
na se xanavró̱, tha se xanavró̱… 

De fantázesai, 
póso leípeis apó ména. 
De fantázesai, 
mia kainoúria archí̱ na káneis tó̱ra viázesai 
me kratás apénanti sou san echthró. 

De fantázesai, 
ti si̱maínei na se cháno̱. 
De fantázesai, 
eícha máthei tósa chrónia na me noiázesai 
kai na syni̱thíso̱ mónos de boró̱. 

Ta cheíli̱ mou kleistá méchri na epistrépseis 
xechásane oi léxeis ti thélo̱ na po̱. 
To xéreis po̱s egó̱ af̱tó pou tó̱ra káneis 
den écho̱ pia dynámeis gia na to dechtó̱, 
gia na to dechtó̱, de tha to dechtó̱…

Τα χείλη μου κλειστά σαν κόκκινες κουρτίνες,
δε βρήκες τόσους μήνες ποτέ σου καιρό.
Μα εγώ σε συγχωρώ και στέλνω απ’ το τζάμι
το βλέμμα όπου φτάνει να σε ξαναβρώ,
να σε ξαναβρώ, θα σε ξαναβρώ…

Δε φαντάζεσαι,
πόσο λείπεις από μένα.
Δε φαντάζεσαι,
μια καινούρια αρχή να κάνεις τώρα βιάζεσαι
με κρατάς απέναντι σου σαν εχθρό.

Δε φαντάζεσαι,
τι σημαίνει να σε χάνω.
Δε φαντάζεσαι,
είχα μάθει τόσα χρόνια να με νοιάζεσαι
και να συνηθίσω μόνος δε μπορώ.

Τα χείλη μου κλειστά μέχρι να επιστρέψεις
ξεχάσανε οι λέξεις τι θέλω να πω.
Το ξέρεις πως εγώ αυτό που τώρα κάνεις
&