На вуснах пылам, што ачах,
 Асеў аблудны ліпкі страх,
 Загнаўшы ў шал, уцершы соль,
 Свет да сябе змяніў пароль.
 І ўсе замкі, і ўсе ключы
 Іржою плакалі ўначы.
 І я праз лёс на бераг бег,
 Ў агні нябёс шукаў цябе.

Усе крыўды змые дождж.
 Позірк твой — нібыта нож,
 Ты стаіш, а, як душа,
 Гіне лёду чарада.

Жорсткі свет, як ты і я,
 І не па правілах гульня.
 Гульня без пэўнага пачатку.
 Гульня без пэўнага канца.
 І каб імгненне мела сэнс,
 Адну між зор бязмежжа неба,
 Я так хацеў знайсці цябе…
 Ды нас аскепкі аніяк не склеіць!

Перамогі змые дождж.
 Тут заўжды ўсё будзе так.
 Бераг знік. Агонь патух.
 Для цябе і для мяне! Для мяне…