Վերջացել է արդեն քո կյանքի ապագան,
Չի կանչում քեզ այն:
Վերջացել են արդեն երազներդ անմար,
Երազներդ ստվար:
Չի լինի քեզ տեղ-դադար,
Չի լինի քեզ էլ ոչ մի բան,
Դա էր մեր սիրո ճամբան,
Դա ցնորք էր անսանձ,
Դա պատրանք էր ցնդած:

Հորդ անձրև, պաղ երկինք,
Բաց տանիք որոտում են ինձ:
Քեզ եմ տեսնում,
Ես դեռ քեզ եմ տենչում,
Բայց ես քեզ արդեն էլ չեմ սիրում:

Վերադարձդ կրկին մոլեգնեց իմ հոգին,
Ամառվա շոգին:
Վերադարձդ կրկին շատ ունայն էր, խրթին,
Օրերի դեմքին:
Դա էր մեր սիրո ճամբան,
Դա էր նորից մեզ հանգրվան,
Դա էր քո ժպիտը տաք,
Քո աչքորը հոգնած,
Քո երազը վառված:

Հորդ անձրև, պաղ երկինք,
Բաց տանիք որոտում են ինձ:
Քեզ եմ տեսնում,
Ես դեռ քեզ եմ տենչում,
Բայց ես քեզ արդեն էլ չեմ սիրում:

Հորդ անձրև, պաղ երկինք,
Բաց տանիք որոտում են ի