Առաջ գիտեի, 
թե մարդիկ ինչու կգային աշխարհ,
արեգակն ինչու կթափեր ոսկի,
ծաղկաբաց ծառի ափերում դալար
ինչո՞ւ կհնչեր երգը գետակի,
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:

Առաջ գիտեի,
ինչ էին ասում աստղերը պայծառ,
կախված կամարից անհաս երկնքի,
թե ուր կարշավեր վազքը տենդահար
հավերժագնաց մեր մոլորակի
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:

Առաջ գիտեի,
թե ինչո՞ւ մարդկանց ծիծաղին հորդուն
խառնվում էր լաց, արյուն ու արցունք,
և ինչու կյանքի հինավուրց ճամփին
վեհին կնայեր ամեն մի բարձրունք
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:

Առաջ գիտեի
թե ինչ կար կյանքից, մահից էլ անդին,
ինչ գանձեր ծածուկ ուներ ապագան,
և թե որ անսուտ, նորածագ լույսին,
կբացվեր հանկարծ ամեն գերեզման,
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ: