Мне не забыцца песні той да¢няе вясны:
«На мурамскай дарожцы стаялі тры сасны».
Цяпер магу прызнацца – тады пача¢ кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я пара¢наць.

Александрына, цяпер прыйшла зіма.
Александрына, шукаю я – няма…
Александрына, і з песьняй ты цьвіла.
Александрына, якою ты была?

Сказаць, што васілёчак, – дык фарба ¢ ім адна,
Сказаць, што ты лілея, – сьцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак, – ды ¢сіх жа мала іх,
Такою ты здалася ¢ семнаццаць год маіх.

Александрына, цяпер прыйшла зіма.
Александрына, шукаю я – няма…
Александрына, і з песьняй ты цьвіла.
Александрына, якою ты была?