Калі і зноў пачнуць па сьценах клеіць, 
 Свае ўлёткі, заклікі і маніфесты. 
 А радыё і тэлевізар, пачне крычаць, 
 Як малады над труною нявесты. 
 Калі турмы праглынуць пацыфістаў, 
 І ты пачуеш як грукаюць суседу ў дзьверы. 
 А народ захварэўшы імперскай ідэей, 
 Пачне з радасьцю хадзіць на парды ды малебны. 
 Калі сам патрыярх пачне свае спічы, 
 Бласлаўляючы войска на фронце. 
 А народ са шчырымі сьлязьмі ў вачах, 
 Пачне пасылаць маладзёнаў на бойню. 
 Гістэрычныя дзеўкі на пэроне з кветкамі, 
 Сустракаць будуць ганаровых забойцаў. 
 А нязгодныя, прымусова будуць, 
 У дзьве змены вырабляць кулі для фронта. 
 Калі перад табою паставяць выбар, 
 Забіваць за дзяржаву ці загінуць як вораг. 
 Я веру ў твой правідловы выбар. 
 Ворагаў дзяржавы стала болей.