Тут як заўжды з неба падаюць зоркі на каўнер.
Ты ставішся занадта сур'езна да мяне.
Агонь у тваіх думках, агону у вачах,
Адкінь свае сумненні, забудзься на страх.

Давай наскрозь увесь гэты горад працінаць,
Пад чэрвеньскім дажджом мы так стаміліся чакаць,
А потым можаш ты ўсё перакрэсліць і спліць,
Толькі ведай, што на гэта лета не забыць.

Хто табе кажа, што ёсць перашкоды для цябе?
Не давярай гэтым злостным пародам - не, не, не.
Агонь у тваіх думках, агонь у вачах,
Пляваць хацеў на ўсё, што не тычыцца нас.

Давай наскрозь увесь гэты горад працінаць,
Пад чэрвеньскім дажджом мы так стаміліся чакаць,
А потым можаш ты ўсё перакрэсліць і спліць,
Толькі ведай, што на гэта лета не забыць.